Naprawdę trudno wskazać ulubione miejsce do fotografowania, ponieważ miałem szczęście odwiedzić wiele z nich, każde wyjątkowe, i w wielu z nich nie mogę się doczekać, aby powrócić! Całe moje fotograficzne dzieło skupia się wokół morza, więc nadmorskie krajobrazy są dla mnie zawsze najbardziej fascynujące i emocjonujące. Obecnie jestem bardzo skoncentrowany na tym, co nazywam „zimną wodą”, szczególnie morzach i wybrzeżach Europy Północnej. Jednak to dopiero początek! Już marzę o uchwyceniu nowych mórz na całym świecie moim aparatem i techniką długiego naświetlania.

Gdybym odpowiedział na to pytanie kilka lat temu, z pewnością wspomniałbym tylko o zapierającym dech w piersiach wschodzie lub zachodzie słońca. Dziś odpowiedź jest nieco inna, ponieważ zdałem sobie sprawę, że to nie tylko moment zdjęcia jest wyjątkowy, ale wszystko, co go otacza i co go umożliwiło. Spośród wszystkich doświadczeń, mile wspominam solową wyprawę na wyspę u wybrzeży Szkocji, aby uchwycić obraz latarni morskiej podczas szczególnie gwałtownej burzy. Na koniec sesji zdjęciowej, przemoczony do suchej nitki, zostałem powitany przez lokalną społeczność na wieczór gorącej zupy, poezji i muzyki. To doświadczenie jest dla mnie bezcenne, tak jak uchwycony obraz, który przywołuje wspomnienie tej cudownej chwili.

Zawsze byłem głęboko związany z frazą św. Augustyna: "Nie to, na co patrzysz, jest ważne, ale to, co widzisz", ponieważ uważam, że doskonale i najlepiej oddaje moje podejście do fotografii. Używam techniki długiego naświetlania, która polega na pozostawieniu otwartej migawki aparatu przez kilka minut, aby osiągnąć eteryczne atmosfery. Mój obraz przestaje być jedynie reprezentacją rzeczywistości i krajobrazu przed moimi oczami, ale staje się bardziej tym, co przeżyłem przed nim. Moja fotografia daje widoczność temu, co niewidoczne, i dlatego wierzę, że jestem tak przywiązany do tej frazy św. Augustyna.

Oczywiście, przez lata znalazłem wielu fotografów, którzy byli i nadal są dla mnie źródłem inspiracji, zarówno ze względu na swoją technikę fotograficzną, jak i wizję. Muszę jednak przyznać, że ostatnio największym źródłem inspiracji są dla mnie klasyczni malarze. Wśród nich szczególnie znajduję nieskończone źródło inspiracji w dziełach Williama Turnera i Iwana Ajwazowskiego za sposób, w jaki podejmują tematykę morza, światła i kolorów. Ich sposób postrzegania miał na mnie taki wpływ, jak nikt inny nie potrafił tego zrobić.

Muszę przyznać, że moja pasja do fotografii prawdopodobnie wynika z mojej pasji do podróży i odkrywania. Podróżowanie było kluczem do otwarcia mojego umysłu i z tego powodu stało się w pewnym momencie uzależniające. Jak zawsze mówię, niestety urodziłem się 100 lat za późno, żeby odkrywać świat i 100 lat za wcześnie, żeby odkrywać wszechświat, ale również wierzę, że jest jeszcze tyle do zobaczenia, że trudno będzie zadowolić się jednym życiem. Dlatego postaram się wykorzystać je jak najlepiej!