Właściwie wychowałem się w mieście w Xinjiang, ale to było stosunkowo małe miasto, skąd było widać ośnieżone góry. W porównaniu do wielu przyjaciół mieszkających w nowoczesnych obszarach miejskich, byłem bardzo blisko natury.

Nocą mogłem zobaczyć niezliczone gwiazdy na niebie, a z miasta mogłem patrzeć na odległe, ośnieżone góry. Dorastając w takim otoczeniu, kontakt z naturą stał się moim nawykiem. Jednak wraz z wiekiem i pracą w dużych miastach zgiełk życia miejskiego i presja związana z pracą sprawiły, że jak większość ludzi, byłem niespokojny i wyczerpany.

Za każdym razem, gdy wyruszam w podróż i ponownie łączę się z naturą, odkrywam znajome uczucie. Powoli zdałem sobie sprawę, że tęskniłem za tym rodzajem stylu życia, dlatego ostatecznie postanowiłem opuścić miasto i zgłębiać eksplorację natury. Od czegoś, co kiedyś było przyjmowane za pewnik, do czegoś, co zostało utracone, a następnie odzyskane, kiedy ponownie odkryłem to znajome uczucie, poczułem się zrelaksowany i komfortowo.

Kiedy fotografujemy naturalne krajobrazy, najczęściej musimy biwakować. Spędzanie nocy w górach, pod niebem pełnym gwiazd i przy dźwięku płynącej wody w dolinie, to moment, w którym mogę się uspokoić. Znajduje się w tym kojące poczucie samotności. Będąc tam, możesz w pełni zanurzyć się w naturze, stać się jej częścią i doświadczyć pełnego spokoju. Te aspekty szczególnie mnie przyciągają.

W codziennym życiu i pracy często pojawiają się różne zmartwienia i stresy. W mieście musisz zmuszać się, aby zwolnić, ale z szybkim tempem społeczeństwa utrzymanie tego wolnego tempa jest trudne. Jednak w naturalnym środowisku zwolnienie tempa następuje bez wysiłku i naturalnie. Mimo że fotografowanie w naturze może być czasem wyzwaniem, gdy zobaczysz piękne krajobrazy, zapiera ci dech w piersiach. To jest jeden z powodów, dla których konsekwentnie poszukuję nieznanego, szukam tego i doświadczam.

Wierzę, że to część ewolucji zrozumienia fotograficznego. W rzeczywistości każdy przechodzi przez fazę silnego ukierunkowania. Na początku jesteś napędzany chęcią odkrycia unikalnych i różnych krajobrazów i większość osób przez to przechodzi. Jednak z czasem, gdy te krajobrazy ciągle na ciebie wpływają, zaczynasz bardziej dbać o swoje odczucia, gdy jesteś w tych naturalnych środowiskach, niż tylko o akt robienia zdjęć.

Czasami, kiedy fotografowie dotrą do nowej lokalizacji, ich natychmiastową reakcją jest znalezienie idealnego miejsca. Potem mogą stać się niespokojni, jeśli nie uda im się go znaleźć lub jeśli pogoda nie sprzyja, martwiąc się brakiem możliwości uchwycenia imponujących ujęć. W takim nastawieniu całkowicie pomijają swoje wewnętrzne doświadczenia, a to staje się bardziej jak praca. W takich przypadkach zdjęcia, które robią, to po prostu zdjęcia, niewiele różniące się od turystycznych fotografii.

Osobiście nie przypominam sobie niczego, co sprawiło, że poczułem szczególny żal. Myślę, że dla większości ludzi żale wynikają z nieprzeoczenia okazji lub złej pogody. Wiele osób zaczyna fotografować, ponieważ widzi piękne krajobrazy i chce się nimi podzielić z innymi. To najbardziej szczery i pierwotny impuls w fotografii. Najważniejsze jest to, że najpierw ja to widzę. Chcę podzielić się moją radością i zachwytem z wszystkimi. Ale stopniowo, gdy zaczynasz robić zdjęcia tylko po to, by się nimi podzielić, sytuacja staje się taka, że środki stają się celem i zapominasz o pierwotnym postrzeganiu. Myślę więc, że w procesie ponownego odkrywania początkowej pasji do fotografii każdy może zbliżyć się do fotografii.

Na przykład, gdy postanawiam doświadczyć natury, najpierw się w niej zatapiam, umieszczając siebie w tym środowisku, a potem zastanawiam się, jak to wyrazić. Na przykład, jeśli jest deszczowy dzień, rozważam, jak się czuję w tej sytuacji, a potem myślę, jak to przekazać. Zamiast mówić "Och, pada deszcz, nie będę robić zdjęć," podchodzę do fotografii z kreatywnym nastawieniem, które jest połączone z naturą. W ten sposób będzie mniej żalu.

Uważam, że początkujący często zaczynają od naśladowania i całkowicie rozumiem koncepcję imitacji. Nawet ja zachowałem postawę nauki poprzez studiowanie prac wielu mistrzów. Jednak ważne jest, aby nie naśladować tylko dlatego, że zobaczyłeś piękny obraz w internecie. Fotografowie są ludźmi, a nie tylko maszynami do naciskania migawki. Zanim zaczniesz naśladować, pierwszym krokiem powinno być wyzwolenie własnego myślenia. Ponadto, nie spiesz się z naciśnięciem przycisku migawki.

Na przykład, fotografia krajobrazowa nie oznacza, że musisz się ograniczać tylko do niej. Możesz również rozważyć inne dziedziny fotografii, które widziałeś, takie jak fotografia dokumentalna, fotografia uliczna i tak dalej, i połączyć niektóre ich koncepcje i podejścia z fotografią krajobrazową. W ten sposób stworzysz coś innego. Nie musisz ściśle trzymać się koncepcji takich jak kompozycja, pierwszy plan, środkowy plan, itp. Choć technika jest z pewnością ważna, przemyślenie i inspiracja są jeszcze bardziej wartościowe.

Na przykład niektóre z moich wcześniejszych nagradzanych prac były panoramiczne, z proporcjami formatu 1:3 lub 1:2, w dużym formacie. Przed rozpoczęciem zdjęć zawsze myślałem, czerpiąc inspirację nie tylko z fotografii, ale także z innych źródeł, takich jak malarstwo, reklama i różne formy sztuki. Poszerzałem swoje horyzonty, eksplorując szeroką gamę dzieł artystycznych, niekoniecznie ograniczając się do fotografii, ale także obejmujących filmy, książki i wystawy sztuki. Dzięki temu mogłem stworzyć własny styl. Dlatego przed zbudowaniem własnego stylu ważne jest poszerzanie wiedzy i świadomości, patrzenie poza fotografię i odkrywanie różnych form sztuki.

Dałbym temu 9 na 10. Właściwie, jestem bardzo zadowolony z każdej opublikowanej pracy, ponieważ wszystkie są jak moje własne dzieci. Zawsze staram się jak najlepiej oddać bieżący krajobraz. Zostawię jeden punkt dla mojego następnego dzieła.

Początkowo zacząłem od fotografii architektonicznej dla firm projektowych, w tym fotografii wnętrz. Dodatkowo, wykonałem trochę fotografii na wydarzeniach związanych z premierami smartfonów oraz innych niezależnych projektach komercyjnych.

Zacząłem od fotografii pejzażowej, a potem zainteresowałem się fotografią architektury. Gdy uzyskałem stabilny dochód z fotografii architektury i zyskałem pewne uznanie w fotografii pejzażowej, zacząłem otrzymywać propozycje współpracy z markami przy projektach, takich jak robienie zdjęć próbnych dla smartfonów. To także sposób na monetyzację fotografii pejzażowej.

Oczywiście, że tak. Kiedy zajmowałem się fotografią krajobrazową, specjalnie studiowałem także fotografię architektoniczną. W rzeczywistości, fotografia architektoniczna okazała się ogromnie pomocna dla mojej fotografii krajobrazowej. Podczas mojej wcześniejszej pracy dla firm projektowych, miałem wiele okazji do komunikacji z głównymi projektantami i projektantami technicznymi zaangażowanymi w projekty. Architekci często mówią: architektura to połączenie ludzi z naturą. Dlatego dobrzy architekci zastanawiają się, jak zintegrować swoje projekty z naturą. Wyrażają swoje pomysły w swoich projektach architektonicznych. Dlatego poprzez komunikację z projektantami, mogłem nauczyć się niektórych z logicznego myślenia w dziedzinie projektowania i zastosować je w fotografii.

Jak wspomniałem wcześniej, czasami wyjście poza dziedzinę fotografii i nauka z innych dziedzin artystycznych może być jeszcze bardziej korzystna dla fotografii.

Monetyzacja fotografii polega przede wszystkim na tym, jak się pozycjonujesz w tej dziedzinie, co jest kluczowe.

Jeśli chcesz dążyć do zarobku, zawsze znajdą się dostępne możliwości. Znam wielu fotografów, którzy są bardzo zajęci, ale mogą nie zarabiać dużo. Z drugiej strony, są też znani fotografowie, którzy mogą nie być tak zajęci, ale produkują wysokiej jakości prace i pobierają znaczne opłaty za każdą komercyjną współpracę. Kluczowym problemem pojawia się, gdy zbyt mocno skupiasz się na dążeniu do zarobku. Jeśli skupiasz się wyłącznie na zarabianiu, możesz nie mieć czasu ani ochoty na doskonalenie się lub uzyskiwanie wartościowych informacji. Twój rozwój jako fotografa może utknąć, jeśli priorytetem jest zarabianie nad rozwojem osobistym. W takim scenariuszu, twoja wartość może być mierzona wyłącznie ilością wyprodukowanej pracy, prowadząc do pozycji podobnej do "robotnika fotograficznego."

Rozważając monetyzację fotografii, kluczowe jest najpierw podniesienie swoich umiejętności fotograficznych i głębi intelektualnej. Dla mnie osobiście oznacza to ciągłe uczestnictwo w prestiżowych konkursach, dążenie do uznania mojej pracy w branży i dopiero potem rozważanie możliwości monetyzacji. W przeciwnym razie, jeśli zbytnio skupisz się na monetyzacji zbyt wcześnie, Twoje umiejętności fotograficzne i wiedza mogą się zatrzymać.

W rzeczywistości uważam, że telefony komórkowe mogą już wiele osiągnąć, ale musimy przyznać, że wciąż istnieje pewna różnica między nimi a profesjonalnymi aparatami fotograficznymi. Zaletą telefonów komórkowych jest ich poręczność; można je wyjąć i robić zdjęcia w dowolnym momencie, co sprawia, że są bardziej zintegrowane z codziennym życiem i osobistymi doświadczeniami. Na przykład mogą uchwycić cały proces mojej wędrówki na świeżym powietrzu i fotografii krajobrazowej. Jednak według mnie najlepszym sposobem na prezentację dzieł fotograficznych jest ich wydruk, i pod tym względem aparaty mają znaczną przewagę. Wierzę, że ostatecznie każdy fotograf dąży do tego. Prowadzenie wystawy lub tworzenie kolekcji fotografii powinno być ostatecznym marzeniem każdego fotografa. Dopiero gdy ich praca zostanie wydrukowana i wystawiona, czują, że rzeczywiście staje się ona dziełem sztuki.

Z mojego punktu widzenia AI będzie miało znaczący wpływ na fotografię komercyjną, ale w przypadku rodzaju auto-ekspresji, o którym mówimy dzisiaj, takiego jak fotografia krajobrazowa, jej wpływ jest stosunkowo ograniczony. Z tego, co rozumiem, twórcy fotografii generowanej przez AI wkładają w to pewien wysiłek, więc nie możemy całkowicie dyskredytować ich pracy. Jednak ich koncept twórczy jest całkowicie inny niż mój. Dążą do pełnej wolności ekspresji, ale w przeciwieństwie do malarstwa, w którym mogę wyrazić dokładnie to, co chcę, fotografia AI może jedynie przybliżyć się do moich intencji poprzez algorytmy. Uważam, że AI ma niewielki wpływ na fotografię krajobrazową. Nie oddaje prawdziwej istoty natury ani nie doświadcza jej bezpośrednio. AI jest bardziej produktem wyobraźni, efektem ubocznym ruchu w świecie cyfrowym.

Dla mnie głównym celem obróbki zdjęcia jest odtworzenie tego, co widziałem, gdy robiłem zdjęcie. To obejmuje zarówno to, co widziałem oczami, jak i to, co czułem w sercu. Podczas obróbki mogę dokonywać korekty kolorów, na przykład dodawać delikatny niebieski odcień na deszczowy dzień, ale zasada polega na przywróceniu tego, co widziałem w tamtej chwili. Jestem także przeciwny nadmiernej obróbce.

Czasami tak jest, a czasami nie. Na przykład, dla niektórych zdjęć, już na etapie przygotowania przed sesją mam ogólne wyobrażenie, jak mają wyglądać w ostatecznym wyniku. Jednak bez względu na przygotowania, obiektyw i ludzkie oko mają swoje różnice. Podczas post-processingu może mi być trudno osiągnąć pożądany efekt lub dopasować moje początkowe odczucia dotyczące sceny. Może to być dość kłopotliwe. Zdarza się też, że zrobię zdjęcie i prawie nie wprowadzam żadnych poprawek podczas post-processingu, ponieważ już pasuje do mentalnego obrazu, jaki miałem sceny w momencie robienia zdjęcia.

Pamiętam to bardzo dobrze. Kiedy zacząłem zajmować się fotografią około 2016 lub 2017 roku, używałem zwykłego monitora i niezbyt wiele rozumiałem na temat zarządzania kolorem czy kalibracji ekranu. Podczas edycji zdjęć zawsze miałem wrażenie, że kolory na ekranie są nieodpowiednie, niezależnie od tego, jakie zmiany wprowadzałem. To było jak próba umycia rąk, gdy masz OCD i nigdy nie czujesz, że są wystarczająco czyste, to było naprawdę nieprzyjemne. Więc poszedłem do internetu, aby znaleźć informacje i zobaczyłem, że ludzie dyskutują na temat kalibracji ekranu. Wydałem około 100 RMB, aby ktoś przyszedł i skalibrował monitor na miejscu, ale nawet po kalibracji kolory nadal nie wyglądały odpowiednio. Myślałem, że może kalibracja była nieprawidłowa, ale profesjonalny technik powiedział mi, że to jest limit tego konkretnego monitora. Później dowiedziałem się, że kolory na tym monitorze się pogorszyły, a wraz z przechodzeniem na bardziej profesjonalne monitory z biegiem czasu, moje doświadczenie z dokładnością kolorów stało się znacznie głębsze.

Obecnie, kiedy wybieram monitor, głównie kieruję się dokładnością kolorów.

Dokładność kolorów to zdecydowanie wymóg wstępny. Sprawdzam, czy △E może być na poziomie 2, co można wydobyć z raportu fabrycznego. Ważne jest również, aby monitor był stale używany w czasie. Ponieważ doświadczyłem degradacji koloru w monitorach, przywiązałem dużą wagę do kalibracji. Kalibracja sprzętowa stała się podstawowym wymogiem dla mnie, jeśli chodzi o monitory zawodowe.

Dalej jest szeroka gama kolorów. Pliki RAW zarejestrowane przez kamerę można uznać za posiadające nieskończoną gamę kolorów. Nie są to sRGB. Mówiąc wprost, podczas dostosowywania kolorów w postprodukcji, są pewne kolory, których po prostu nie widzisz w sRGB. Dlatego monitor wspierający przestrzeń barwną Adobe RGB jest dla mnie również niezbędny.

Jeśli chodzi o gradację kolorów, często używam oprogramowania o nazwie 3D Lut Creator do precyzyjnego dostosowywania kolorów. W połączeniu z profesjonalnym monitorem fotograficznym SW272U, który posiada sprzętową 16-bitową tabelę LUT do lookup kolorów, mogę doskonale dostrzegać subtelne zmiany kolorów.

Do tej pory używałem dwóch profesjonalnych monitorów fotograficznych serii BenQ SW: jeden to SW270C z rozdzielczością 2K, a drugi to ostatnio nabyty SW272U z rozdzielczością 4K. Każdy z nich przyniósł mi wielkie zaskoczenia. Szczególnie ten nowy model, oprócz podstawowych funkcji, o których wspomniałem wcześniej, oferuje mi wyjątkowe doświadczenie dzięki panelowi z certyfikatem TÜV. (cytat) Wyświetlacz prezentuje delikatne i teksturowane obrazy, a oprócz dokładnego odwzorowania kolorów, podnosi moje doświadczenia edycyjne na nowy poziom.