Als eerste wordt in dit artikel uitgelegd wat High-bandwidth Digital Content Protection (HDCP) is en wat het doet. HDCP is ontwikkeld om het illegaal kopiëren van digitale mediabestanden tegen te gaan. Denk hierbij aan fysieke mediadragers. Bijvoorbeeld Blu-ray discs en streamingdiensten als Netflix en Hulu. HDCP is een vorm van digitaal rechtenbeheer (Digital Rights Management, DRM), een overkoepelend begrip voor kopieerbeveiliging voor digitale media.
Een snelle introductie van HDCP
HDCP is oorspronkelijk ontwikkeld door ingenieurs bij Intel en werd geleidelijk gebruikt in de entertainmentbranche. HDCP wordt vaak verward met HDMI. Hoewel er een samenhang bestaat, zijn het duidelijk verschillende benamingen. HDCP biedt kopieerbeveiliging voor de drie belangrijkste soorten aansluitingen, waaronder HDMI. De andere twee zijn DVI en DisplayPort. Je moet dus HDCP en HDMI niet met elkaar verwarren, maar er wel aan denken dat AL je apparaten en kabels moeten voldoen aan HDCP om te kunnen genieten van 4K content, omdat HDMI vrijwel universeel geworden is. Met apparaten bedoelen we de bron (streamingtoestel, Blu-ray, pc, gameconsole, HDMI-splitter en meer), de kabels en het ontvangende toestel: je projector, tv of monitor. Zelfs als slechts één onderdeel niet HDCP-gecertificeerd is, kan content niet (in 4K) afgespeeld worden. Zorg er ook voor dat je dezelfde versie HDCP op alle apparatuur gebruikt, anders wordt de kwaliteit naar full HD verlaagd (niet 4K). Op het moment van deze publicatie is HDCP 2.2 de relevante versie.
Onthoud dat HDCP niet van toepassing is wanneer je een smart-tv of -projector gebruikt en content rechtstreeks vanuit het bijbehorende besturingssysteem streamt, zonder externe apparaten en kabels (dus van ingebouwde apps). HDCP wordt pas van toepassing als meerdere apparaten met kabels worden verbonden.
Nog een opmerking: de gamebranche heeft HDCP niet opgepikt, maar maakt in plaats daarvan gebruik van verschillende andere beveiligingsmechanismen, bijvoorbeeld Denuvo. Als je dus een Xbox of PlayStation op een 4K-scherm aansluit om ALLEEN te gamen, hoef je je niet druk te maken om HDCP.
Wat doet HDCP?
Het protocol brengt een “handshake”, de eerste verbinding, tot stand tussen de bron en andere apparatuur om te controleren of deze geautoriseerd en beveiligd is tegen illegaal kopiëren. Apparaten die voor HDCP zijn ontworpen, gaan een actieve dialoog met elkaar aan en op zoek naar de HDCP-beveiligingssleutel. Als er ergens onderweg sleutels ontbreken, dan kun je de content niet afspelen. De apparatuur gaat er dan vanuit dat de beveiliging ontbreekt of dat je probeert om illegale kopieën van films, series of andere content te bekijken.
HDCP is een vorm van kopieerbeveiliging die voortdurend verder wordt ontwikkeld en heeft zich al 15 jaar als zeer nuttig voor contenteigenaren bewezen. Het systeem is echter ingewikkelder geworden voor gebruikers, wat sinds de introductie van 4K eens te meer is gebleken.
Zijn er verschillende versies van HDCP?
Ja. Op dit moment, begin 2020, zijn HDCP 1.4 en HDCP 2.2 de twee belangrijkste versies. Dat is deels de reden dat het protocol wordt verward met HDMI. De introductie van HDCP 1.4 viel namelijk min of meer samen met die van HDMI 1.3/1.4 en HDCP 2.2 kwam tegelijkertijd met HDMI 2.0. Om het nog verwarrender te maken, is bij 4K projectoren, tv's en monitoren bijna altijd “HDCP 2.2” weergegeven naast de HDMI-ingang.
HDCP 1.4 is gemaakt voor full HD content, terwijl HDCP 2.2 is bedoeld voor ultra HD 4K. Nu HDMI 2.1 in 2020 op grotere schaal op de markt gaat komen, zal HDCP 2.2 cruciaal blijven om van 4K te kunnen genieten. En het is te verwachten dat er nieuwe versies van HDCP gaan komen als 8K content gangbaarder wordt.
Welke uitwerking heeft HDCP op 4K?
Om 4K content op verschillende apparaten te kunnen weergeven, moeten alle onderdelen van je installatie gewoon voldoen aan HDCP 2.2. Het eenvoudigste voorbeeld is het verbinden van een 4K streamingbox met een goedkope 4K tv, monitor of projector met niet-HDCP gecertificeerde HDMI-ingangen. In dit geval krijg je hoogstwaarschijnlijk een foutmelding te zien - en geen beeld. In sommige gevallen kom je nog tot aan het hoofdmenu, maar apps als Netflix spelen niet af en geven een foutcode of foutbericht. Op spelcomputers kun je games spelen, omdat de gamebranche zoals gezegd niet meedoet met HDCP, maar entertainment-apps zullen ook niet werken.
Een meer voorkomend en erg irritant scenario is dat je geen 4K content te zien krijgt, maar beeldmateriaal dat in resolutie is verlaagd naar 1080p full HD. Dat is het geval als je een projector, tv of monitor hebt die zegt 4K aan te kunnen, maar die alleen is voorzien van HDCP 1.4. Anders dan in de eerste situatie, waar er helemaal geen handshake plaatsvond, krijgen we hier een gedeeltelijke handshake. Het HDCP-protocol weet dat de content origineel is, maar vermoedt dat er iets niet klopt en de handshake kan niet volledig worden uitgevoerd. In dit geval kun je alleen 1080p full HD-content kijken, geen 2160p ultra HD – oftewel 4K. Je investering in 4K hardware en content is dan verspild.
We hebben het een paar keer over handshakes gehad, en dat is ook het belangrijkste punt. HDCP 2.2 en 4K gaan hand in hand. Zonder HDCP 2.2 geen 4K.
Let goed op HDCP 2.2
Zorg er dus voor dat op al je apparaten en kabels die je aanschaft, is aangegeven dat deze compatibel met HDCP 2.2 zijn. Dan kun je volop genieten van content in 4K, zonder verlies aan kwaliteit. De meest gangbare verbinding die je tegenkomt is HDMI 2.0/2.1, maar denk eraan dat dit niet hetzelfde is als HDCP. HDMI heeft HDCP nodig om goed te werken. We kunnen niet genoeg benadrukken hoe belangrijk het is om goed op te letten bij vermeende koopjes voor 4K apparatuur. Die besparen namelijk soms de extra kosten en moeite van de implementatie van HDCP 2.2 en bieden dus GEEN echte 4k. Nu weet je hoe het zit!
